ANNA GODOWSKA

22-01-2020

Edukacja: Artystyka ma dyplom Instruktorskiego Kursu Kwalifikacyjnego z tańca współczesnego, organizowanego przez  Centrum Animacji Kultury w Warszawie 

Praca zawodowa: była solistką Kieleckiego Teatru Tańca i liderką Teatru Bretoncaffe (współtworzonego wraz ze Sławomirem Krawczyńskim); tworzy autorskie spektakle tańca i choreografie do spektakli dramatycznych; współpracuje m.in. z Chórem Kobiet

Wybrane projekty: „Hamlet. Sen”, „Simone”, „Bataille i świt nowych dni”, „Niżyński. Święto Snów”

Dodatkowe informacje: stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego; otrzymała nagrodę MKiDN z okazji 15-lecia działalności za wkład w rozwój tańca współczesnego w Polsce (2015); była rezydentką w Choreographisches Zentrum NRW w Essen, w Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie, w Centre National de la Danse w Paryżu/Pantin, w centrum artystycznym Maison folie w Mons

Przydatne linki: –

Anna Godowska – tancerka, choreograf, pedagog tańca współczesnego, współzałożycielka Teatru Bretoncaffe. Ukończyła instruktorski kurs kwalifikacyjny tańca współczesnego zorganizowany przez  Centrum Animacji Kultury w Warszawie (1996). W latach 1995-1997 była solistką Kieleckiego Teatru Tańca. W następnych latach tworzyła prace solowe i uczestniczyła w międzynarodowych projektach, m.in. w Niemczech i w Paryżu.  Była rezydentką w Choreographisches Zentrum NRW w Essen (2000), Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie (2002), Centre National de la Danse w Paryżu/Pantin (2005), centrum artystycznym Maison folie w Mons (Belgia, 2010) – dwa ostatnie wspólnie ze Sławomirem Krawczyńskim.

W 2001 wraz ze scenarzystą i reżyserem Sławomirem Krawczyńskim oraz muzykiem Dominikiem Strycharskim założyła Teatr Bretoncaffe. W ramach tej grupy odpowiadała za choreografię i wykonanie ruchu, biorąc również udział w większości spektakli. We współpracy ze Stowarzyszeniem Scena 96’ przygotowywała choreografie zespołowe (spektakle sceniczne i plenerowe). Współpracowała z artystami innych dziedzin sztuki, między innymi z Katarzyną Kozyrą (Lord of the Dance, 2002; Cheerleaderka, 2006;  Il castrato; 2006) i Anną Baumgart (Utwór o matce i ojczyźnie, Bunkier Sztuki, Kraków 2008), tworzyła ruch sceniczny (Był sobie dziad i baba Agnieszki Błońskiej,  Instytut Teatralny/Teatr Wielki – Opera Narodowa, 2010, Chór kobiet w reżyserii Marty Górnickiej, Instytut Teatralny 2010).

Pośród wielu doświadczeń Anny Godowskiej znajdują się projekty solowe, choreografie grupowe, warsztaty tańca i codzienna praca pedagogiczna, między innymi w Studio Artystycznym Metro przy Teatrze Buffo (1998-1999), Studio Taneczno-Aktorskim przy Szkole Baletowej w Warszawie (1998-2004) oraz nieistniejącym już Teatrze Wytwórnia. Była animatorką wielu projektów pedagogicznych: DCX upowszechniającego taniec współczesny w Ośrodku Działań Twórczych w Warszawie (2004-2006; obecnie pod nazwą Sala Widowiskowa DK Włochy), Podświadomość a ciało – dziewięć autorskich warsztatów w Jagniątkowie koło Jeleniej Góry (2003-2006). Realizowała również krótsze projekty warsztatowo-edukacyjne, m.in. Taniec i peryferia (2008, Teatr Wytwórnia), Urban Body (Festiwal „Sztuka Ulicy” 2008), warsztaty dla studentów Akademii Teatralnej w Warszawie, Trans Weekendw Studio Burdąg (2010).

Od 2005 roku  jest stałą współpracowniczką Sławomira Krawczyńskiego przy realizacji projektu badawczo-artystycznego Taniec Śniącego Ciała autorstwa Krawczyńskiego, inspirowanego metodologią Psychologii Zorientowanej na Proces Arnolda Mindella. Projekt ten realizowany był przez Teatr Bretoncaffe we współpracy z Akademią Psychologii Zorientowanej na Proces w Warszawie i obejmował zarówno pracę nad spektaklami, jak i warsztaty.

W swoich poszukiwaniach na polu tańca artystka przekracza traktowanie tańca jako zwykłej, fizycznej techniki pracy z ciałem. W obręb działalności artystycznej i edukacyjnej  Godowska włącza inspiracje i elementy metod pochodzące z innych dziedzin, tj. psychologia, psychoterapia, praktyki duchowe. Taniec uznaje nie tylko wyjątkową formę ekspresji duchowości, ale również sposób na jej odkrywanie.

Obecnie Anna Godowska i Sławomir Krawczyński nie mieszkają w Warszawie, ale wciąż są z nią związani i realizują w stolicy niektóre swoje projekty, m.in. w 2021 r. byli gośćmi cyklu „Portrety choreograficzne” w Mazowieckim Instytucie Kultury.

Foto: WILK