PRZESADA² – Monika Szpunar i Stefano Silvino – zapowiedź

10-03-2021

Prezentujemy założenia choreograficzne pierwszego z trzech projektów, które zwyciężyły w konkursie „StartUp – Scena dla Młodych” organizowanym przez Centrum Teatru i Tańca w Warszawie. W ramach rezydencji artystycznej w 2021 roku Monika Szpunar i Stefano Silvino zrealizują spektakl „Przesada²” [tytuł roboczy], w którym zajmą się definiowaniem i redefiniowaniem pojęć związanych z nadmiarem, egzaltacją czy nieumiarkowaniem, zbadają także to, gdzie przebiega granica między nowatorską artystyczną kreacją, a pretensjonalnym wybijaniem na pierwszy plan własnego ego.

Szpunar i Silvino to młodzi, ale doświadczeni tancerze i choreografowie. Każdy z nich realizował zarówno własne, autorskie projekty, jak i uczestniczył w produkcjach obcych, tworzonych we współpracy z innymi. Monika Szpunar pracowała z takimi artystami jak Monika Myśliwiec, Victor Quijada, Dam Van Huynh, Fernando Martins, Kaori Ito czy Rafaela Sahyoun. Obecnie, jako tancerka i performerka Monika współpracuje z Kasią Witek („Memory Score”), Elinor Lewis („Orchard”), Weroniką Pelczyńską („Still Standing” i „Kula”) oraz Agnieszką Glińską („Halka wileńska”). Współtworzy również girl band The Yonis i realizuje własne performance. Z kolei Stefano Silvino (Włochy), który szkolił się m.in. pod okiem takich tancerzy jak: Maghi Walerski (choreograf NDT), Christopher Roman (były tancerz Frankfurt Ballet i Forsythe Company pod kierownictwem Williama Forsythe’a), czy Maevy Berthelot (tancerka w Hofesh Shechter Company), to artysta znany z wielu polskich tanecznych projektów. Tańczył m.in. w operze „Cardillac” w reż. Mariusza Trelińskiego i chor. Jacka Przybyłowicza w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej, „Tańcząc Boską Komedię” Teatru Tańca Zawirowania w chor. Elwiry Piorun, „Halce wileńskiej” w reż. Agnieszki Glinki i chor. Weroniki Pelczyńskiej czy w spektaklach Teatru Tańca Rozbark w Bytomiu.

O PROJEKCIE:

„Przesada²” [tytuł roboczy]
choreografia i wykonanie: Monika Szpunar i Stefano Silvino

„Nadmiar, nienaturalność, patos, nieumiarkowanie, bombast, manieryczność, śmieszność, nadęcie, egzaltacja, poza, koturnowość, pretensjonalność, napuszoność – przesada. Przesada ma swoje definicje. Ale czy ma swoje granice? Co jest odważnym przekraczaniem granic i „tworzeniem nowego”, a co tylko sztucznym nadmuchiwaniem artystycznego ego. Kiedy wybijanie ze strefy komfortu jest wartością, a kiedy ociera się o śmieszność? Jak to rozpoznać? Interesuje nas co to znaczy przesadzać? Jak i to, kto lub co decyduje o tym, że już pewna granica została przekroczona.

W naszym duecie „Przesada²” chcemy badać istotę przesady, traktując ją jako punkt wyjściowy do podejmowania każdej aktywności podczas tworzenia spektaklu. Przesada w tworzeniu choreografii, w dobieraniu kostiumów czy muzyki. Przede wszystkim jednak przyjrzymy się jej umiejscowieniu w ciele tancerza (performera)” – piszą.

Szpunar i Silvino chcą zwrócić naszą uwagę na to, że żyjemy w czasach nadmiaru konsumpcyjnego oraz informacyjnego, gdzie bodźców jest stanowczo zbyt wiele dla naszej percepcji. I problem ten dotyczy także spektakli tanecznych. Chcą więc zadać pytanie, czy artysta ma prawo świadomie narażać odbiorców na karykaturę sztuki? Czy żyjemy w „kulturze egzaltacji”, a może wręcz w „dyktaturze nadęcia”?

oprac. def