Wieczór „Życie w sieci” z dwoma spektaklami

04-09-2021

„Życie w sieci” to temat wiodący drugiego wieczoru Centralnej Sceny Tańca (CST) zaplanowanego na 16 września 2021 r. o godz. 19.00 w Mazowieckim Instytucie Kultury w Warszawie. Zaproszone do pokazów dwie  grupy przedstawia różne perspektywy wirtualnego świata, który nabrał zupełnie innego kontekstu w dobie ostatnich czasów. Artyści włączając pracę z projekcją oraz światłem wprowadzą widza w doświadczanie nietypowych stanów oraz być może w poznanie całkiem nowego, niż dotychczas, spojrzenia na podjęty temat.

Wieczór Sceny CST ponownie połączy premierę oraz zeszłoroczną realizacją, co ma pokazać, jak aktualnym tematem jest funkcjonowanie cyfrowe. W programie znalazły się: premierowy pokaz spektaklu „Niemożliwe_jeszcze bardziej” Mufmi w choreografii Aleksandry Bożek-Muszyńskiej oraz pokaz „Lunar” w choreografii Olgi Bury, a w wykonaniu Olgi Bury, Zuzannej Jeglorz, Karoliny Jędrzejko, Marka Szajnara i Mateusza Wierzbickiego.

O SPEKTAKLACH:

„Niemożliwe_jeszcze bardziej”
Mufmi
koncepcja, choreografia i wideo: Aleksandra Bożek-Muszyńska
wykonanie: Mufmi w składzie: Dorota Dunder, Ilona Przeciszewska, Aleksandra Wierzbicka
muzyka: collage
czas trwania: 30 minut
premiera

21 października 2009 roku w Klubie Dowództwa Garnizonu Warszawa miał miejsce pokaz „Z góry na dół” teatru tańca Mufmi według koncepcji i w choreografii Anny Piotrowskiej. Widzowie prowadzeni przez performerów i muzyków schodzili z szóstego piętra budynku, aż na parter i scenę zatrzymując się na różnych piętrach i oglądając performance.

2 grudnia 2009 r. odbył się kolejny pokaz, tym razem „Z góry na dół_niemożliwe”, który był niemożliwy, ze względu na przepisy bhp i nie mógł odbyć się na schodach budynku. Przybrał on formę „stypy po performance” i zawierał m.in. projekcję spektaklu z 21 października.

W 2020 roku obecny skład Mufmi zaplanował zaproponowanie podobnej formuły dla widza w Mazowieckim Centrum Kultury, jednak sytuacja pandemiczna zmieniła te plany i „Z góry na dół” stało się „jeszcze bardziej niemożliwe”. Artystki zaangażowane w projekt piszą: „Zaczęłyśmy więc tę podróż z naszych domów. Spotykając się przed ekranami komputerów początkowo snułyśmy fantazję sprowadzania widza po przestrzeniach MIK-u tak, jak je zapamiętałyśmy. Z czasem jednak zaczęłyśmy improwizować wokół tematu góry, dołu i tego, co pomiędzy w szerszym kontekście – czasem filozoficznym, a czasem poetyckim. Materiał zaczął pączkować, a my szłyśmy za tym, co się pojawiało”.

Fragmenty tekstów z procesu:

Dorota: Rozciągnięte rajstopy i bluzka do kolan. Miękną moje dłonie i rozpadam się w półobrocie jak osad w szklance. Chcę zjeść znów więcej i wydycham ciepłe powietrze. Wyciągnięty rękaw od bluzki.

Ilona: Jest ciepło, nie wieje
Bezpiecznie, można coś schować
Może tam są pragnienia
Zbyt trudno tam być

Ola: Czuję przestrzeń, otchłań przestworzy widzę błękit przez zamknięte oczy niosę siebie, moje siebie niesie mnie, czuję ruch wolność rąk, więzienie kolan, cisza w chaosie, kto do mnie dzwoni?

„Lunar”
koncepcja i choreografia: Olga Bury
wykonanie: Olga Bury, Zuzanna Jeglorz, Karolina Jędrzejko, Marek Szajnar, Mateusz Wierzbicki
muzyka: collage
czas trwania: 30 minut

„Lunar” jest abstrakcyjnym kadrem ruchowym o poszukiwaniu drogi do wolności, wyzwolenia, uwolnienia. Jest próbą odnalezienia siebie w bezkresnym przestworze kosmicznego oceanu. Bardzo ważnym komponentem spektaklu jest światło, to przez jego pryzmat poznajemy świat bohaterów, mocno zarysowane przestrzenie, które przenikają się nawzajem.

Scena CST wieczór 2 | Życie w sieci | Centralna Scena Tańca w Warszawie edycja II
Projekt: Centralna Scena Tańca w Warszawie edycja II
Kurator: Magdalena Brzozowska
Organizator: Mazowiecki Instytut Kultury i Fundacja Artystyczna PERFORM
Projekt współfinansuje miasto stołeczne Warszawa.

oprac. DEF