Premiera „Panta Rhei” Agaty Grabowskiej i Katarzyny Szugajew

23-09-2021

25 i 26  września 2021 r. o godz. 19.30 w Centrum Teatru i Tańca w Warszawie (ul. Bruna 9) odbędzie się premiera spektaklu „Panta Rhei” Agaty Grabowskiej i Katarzyny Szugajew, powstającego w ramach programu „Transfuzje”. Program „Transfuzje” w założeniu ma łączyć tancerzy i choreografów z artystami, pracującymi w innych dziedzinach.

O SPEKTAKLU:

„Panta Rhei”
Koncepcja: Agata Grabowska
Wykonanie i kreacja: Agata Grabowska i Katarzyna Szugajew
Zdjęcia: Julia Krivich
Muzyka: Zoi Michailova

W świecie, w którym nieustannie jest nam przypisywana płeć, złożoność możliwych queerowych tożsamości zderza się z podziałem na kobiety i mężczyzn. Zwracamy się do siebie nawzajem pobieżnie i bardzo szybko oceniając wygląd oraz ekspresję drugiej osoby. Jak nie wrzucać siebie ani innych w binarny system płciowy? Kiedy zaczynamy być niejednoznaczne i niejednoznaczni? Jak świadomie możemy lawirować pomiędzy płciami i uwalniać ich potencjały? Jakiej wrażliwości potrzeba żeby dostrzegać bycie pomiędzy? I jak jednocześnie nie wpaść w pułapkę iluzji, że całkowita androginiczność jest naszym wspólnym celem?

„Nie wierzę w to, że nieustannie poruszamy się w kierunku bezpłciowego społeczeństwa, ani nawet w to, że jest to pożądana utopia. Natomiast wierzę, że istotnym krokiem w stronę równości płciowej, który został rażąco przeoczony, jest kultywacja męskiej kobiecości” – Jack Halberstam, „Female Masculinity”

Osią performance Agaty Grabowskiej jest płeć i jej reprezentacje. „Panta Rhei” to próba zmierzenia się z zagadnieniem, które jest wszechobecne. Artystka eksploruje kodowanie kobiecości i męskości w ruchu oraz tworzy choreografię niejednoznaczności płciowej i nieustannej zmiany w relacji ze współperformerką. Osobiste doświadczenia wykonawczyń przeplatają się z kulturowymi kodami płci.

O TWÓRCACH:

Agata Grabowska – z wykształcenia historyczka sztuki, obecnie uczennica szkoły choreograficznej Kem. Współpracowała z Alexem Baczyńskim–Jenkinsem występując m.in. w jego „Untitled (Holding Horizon)” pokazywanym w Teatrze Nowym, w Arsenic w Lozannie, Kunsthalle Basel, na 58. Biennale w Wenecji czy Frieze Art Fair w Londynie. Była performerką w „Touching (is electric)” Rafała Pierzyńskiego wystawianym podczas festiwalu Backslash w Gesneralle w Zurychu czy w „Losing the form in darkness” zrealizowanym w ramach Solo Projekt Plus w Art Stations Foundation w Poznaniu. Swoje solowe performansy zrealizowała: na wystawie Queer Queer Casimir w prywatnym mieszkaniu Anke Kempkes (2020), w Pokoju Praktyk Artystycznych (2021) i na festiwalu Konteksty w Sokołowsku (2021).

Katarzyna Szugajew – fotografka i performerka zajmująca się politykę cielesności, reprezentacji i afektu. Autorka spektakli choreograficznych „Dynamika Afektu” (Departament Obecności, 2020) i „Famme Flow Frame” pokazywanego na festiwalu „Les Urbaines” (Lozanna, 2019). Performowała m.in. w pracach Ramony Nagabczyńskiej (Teatr Nowy, 2021) i Alexa Baczyńskiego-Jenkinsa (Kunsthalle Basel, 2019; Fundacia Galerii Foksal, 2018). Współautorka performensu „Fame Prayer/Eating”, za który, wraz z Andrew Tay’em i Francois LaLoumiere zdobyli nagrodę za „Ryzyko i innowacje w tańcu” na festiwalu “SummerWorks” (Toronto, 2017). Jej prace fotograficzne promują spektakle m.in.: Agnieszki Kryst, Karola Tymińskiego i Nagiego Gianni. Stypendystka niderlandzkiego funduszu Mondrian dla młodych artystów (2013) i prestiżowego wiedeńskiego programu dla tancerzy DanceWEB (2012). Obecnie mieszka w Warszawie i pracuje na świecie.

Zoi Michailova – DJ-ka i artystka dźwiękowa z Krymu (Ukraina), obecnie nazywającą Warszawę swoim drugim domem. Jej utwory pojawiły się m.in. w spektaklach i performansach takich jak „Pompa Funebris” w reż. Kasi Pol i Dawida Żakowskiego, „Fałda: Research” z choreografią Wojciecha Grudzińskiego i Marty Ziółek, „Krym” w reż. Very Popovej i Gosi Trajkowskiej oraz do cyklu pokazów „Performans międzygatunkowy”. Zoi przygotowała oprawę muzyczną do projektu “Ekstazy i nawiedzenia na placu” ​ w ramach trzyletniego projektu badawczego „​Place​ Warszawy“. Jest autorką muzyki do spektaklu “Monstera” w reż. Marty Ziółek. Przy tworzeniu dźwiękowych sekwencji eksponuje w dużej mierze alienacje i eteryczność. Fundamentem są jej własne nagrania terenowe i głosowe.  Od 2017 roku współpracuje z Kem, warszawskim kolektywem queerowo-feministycznym, którego działania koncentrują się na styku choreografii, performansu, dźwięku i praktyk społecznych. W 2020 roku dołączyła do Akademii Klimatycznego Działania (AKADE), projektu aktywistycznego, mającego na celu aktywizację społeczności w celu oddolnego działania na rzecz klimatu.