„Przestrzenie_KOBRO” – spektakl o międzywojennej awangardzie

17-11-2021

18 i 19 listopada o godz. 19.00 w SZKOLE (ul. Emilii Plater 31) w odbędzie się premiera spektaklu „Przestrzenie_KOBRO” Stowarzyszenia Sztuka Nova. „Przestrzenie_KOBRO” to część międzynarodowego projektu „Embodied Ideas”, w ramach którego Stowarzyszenie Sztuka Nowa we współpracy z Priestor Súčasného Tanca (Koszyce, Słowacja), Move Ostrava (Ostrava, Czechy), Ziggurat Project (Budapeszt, Węgry) prowadzi badania nad dziedzictwem awangardy krajów wyszehradzkich.

O SPEKTAKLU:

„Przestrzenie_KOBRO”
Koncepcja i reżyseria: Dawid Żakowski
Kurator: Zofia Urszula Komasa
Dramaturgia: Patrycja Babicka
Choreografia: Kat Rampackova (Słowacja), Martin Talaga (Czechy), Agnieszka Kryst (Polska), Jana Ryslava (Czechy)
Performerzy: Borys Jaźnicki, Paweł Mandziewski, Michał Tokarski oraz zaproszony gość z kraju partnerskiego
Muzyka: Kasai & A_GIM
Wideo: Kristóf Szabó (Węgry)
Światło i Przestrzeń: Tadeusz Perkowski
Kostiumy: ZUK Studio
Produkcja: Ive Ostrowska i Karolina Dziełak-Żakowska / Stowarzyszenie Sztuka Nowa
Współpraca kuratorska: Katarzyna Słoboda, Muzeum Sztuki w Łodzi
Plakat i grafika: Krystyna Engelmayer Urbańska
Projekt współfinansowany przez Miasto Stołeczne Warszawa, Instytut Teatralny, Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, przez Rządy Czech, Słowacji, Węgier, Polski w ramach International Visegrad Fund.
Partnerzy:
Czechy: Move Ostrava
Słowacja: Priestor Súčasného Tanca, Košice
Węgry: Ziggurat Project, Budapeszt
Polska: Szkoła, Muzeum Sztuki w Łodzi, Teatr Szwalnia, Ośrodek Kultury Ochoty OKO

Europejska awangarda artystyczna w okresie międzywojennym przyniosła rewolucyjne zmiany w postrzeganiu sztuk wizualnych. Jedną z przedstawicielek tamtego czasu była Katarzyna Kobro – artystka i rewolucjonistka teorii rzeźby.

Jej opracowana wspólnie z Władysławem Strzemińskim rozprawa z 1931 roku „Kompozycja przestrzeni: obliczenia rytmu czasoprzestrzennego” stała się punktem wyjścia do pracy nad stworzeniem międzynarodowego performansu immersyjnego – „Przestrzenie Kobro”.

Pod względem formalnym, praca nad spektaklem stała się doświadczeniem zespołowym, a jego celem było znalezienie modelu, który pozwoli teoretyczne rozważania nad istotą i funkcją rzeźby przełożyć z myśli awangardowej na współczesne języki: performatywne, choreograficzne i społeczne.

Teoria Kobro i Strzemińskiego to nie tylko matematyczna analiza formalna, poprowadzona przez subiektywną historię rzeźby od prymitywizmu przez architektoniczną rzeźbę gotycką, dynamizm baroku, ale również opowieść o poszukiwaniu nowej idei rzeźby – kompozycji przestrzennej postrzeganej w duchu unizmu, występującej w relacji, otwartej na czas, przestrzeń, komunikację i na wspólnotę.

Performatywne badanie osiągnięć międzywojennej awangardy stawia przed dzisiejszymi twórcami pytanie: czy doświadczenie wspólnoty jest jeszcze możliwe?

oprac. DEF