Anna Nowicka: „This is the Real Thing” Pokaz spektaklu | godz. 19:00 | Nowy Teatr, ul. Madalińskiego 10/16

Zagniatam krajobraz skóry. Zwijam, nakładam, upuszczam, przesuwam, odsłaniam, chowam, odsyłam. Szukam, gubię i znajduję, w absolutnym tu i teraz, przed jest!. Przekształcam, powoli, nieustannie formuję, niespodziewanie niszczę, supłam, rozrywam i skrzętnie odkręcam. Niekończący się proces stawania, zaklęty w widzialny obraz /obiekt. Składam poetycki mięsisty album na wycinki z gazet, uporczywe wspomnienia, zasłyszane rodzinne tajemnice i skrzętnie ukryte sny.

Pojedyncza tancerka tworzy i dekonstruuje swoje środowisko, bawiąc się krajobrazem wizualnych znaczeń i możliwych odniesień. Jej własne ciało migocze i przemienia się, pozostając w procesie ciągłego stawania się. Ucieleśnione zostają różnorodne jakości, faktury, fragmenty emocji, skojarzeń, sytuacji, intencji, postaci, działań, lecz żadna z nich nie osadza się w formie wizualnego obiektu. Fizyczne ciało funkcjonuje raczej jako nieskończony hipertekst, odsyłający widza do coraz to nowych skojarzeń. Z dialogu realnego ciała z jego wizualnymi reprezentacjami wyłania się pytanie o to, czym faktycznie jest ciało, jak je postrzegamy oraz na ile możemy je świadomie konstruować.

W ramach programu Poszerzanie pola. Kuratorka Joanna Leśnierowska

Pomysł i realizacja: Anna Nowicka
Dramaturgia: Mateusz Szymanówka
Reżyseria świateł: Aleksandr Prowaliński
Muzyka: Adam Świtała
Kostiumy: Tanja Padan / Kiss the future
Zdjęcia: Katarzyna Szugajew

Anna Nowicka – absolwentka szkoły tańca SEAD w Salzburgu, Ernst-Busch/HZT w Berlinie oraz magister psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. Jej poszukiwania skupiają się na relacji między śniącym ciałem a ciałem tańczącym i na zagadnieniach choreografii wyobrażonego. W praktyce zgłębia wielorakie perspektywy patrzenia oraz możliwości wykorzystania różnych punktów widzenia jako narzędzi do odkrywania i ujawniania możliwych, z pozoru niedostępnych oku obrazów. Choreografię postrzega jako nieustanne badanie związku i napięcia między procesem twórczym a jego rezultatem. Praktykuje śnienie w The School of Images pod kierunkiem dr Catherine Shainberg i rozwija pracę ze snami u Bonnie Buckner, dzieląc swoje życie między Berlin a Polskę.