Ramona Nagabczyńska: „Choreografia twarzy” Warsztaty | godz. 13:00 | Studio Oddaj Ciężar, ul. Twarda 42 | Organizator: Studio Oddaj Ciężar

Ramona Nagabczyńska zaprasza na warsztat Choreografia twarzy, podczas którego uczestnicy dowiedzą się m.in. jak wydobyć potencjał twarzy w strukturze ruchowej i dać się ponieść jej mięśniom.

Co się stanie… jak zatańczymy twarzą? Czy jesteś w stanie dokładnie poczuć mięśnie, które sprawiają, że się uśmiechasz? Czy czujesz ich ruch, jak wznoszą się przy uśmiechu? Jak się poruszają? Do góry i na boki? Pozwólmy przemówić twarzy nie ustami, a mięśniami – ma ich aż 70. Gdybyś narysował/narysowała sobie kierunek ruchu każdego z nich, Twoja twarz zniknęłaby pod farbą. Ponieśmy ten ruch w przestrzeń!

Struktura choreograficzna… bazująca na twarzy? Twarz w kontekście ruchu i performatyki to wciąż niezbadany potencjał dla twórcy i wykonawcy. Dlaczego dyskurs taneczny jest tak ubogi w rozważania na ten temat? Skąd wzięła się charakterystyczna dla tańca współczesnego obsesja na punkcie neutralnej twarzy? Co w ogóle znaczy „neutralna twarz”? I jakie przybiera formy? Czy obsesja ta wynika z potrzeby ucieczki od psychicznego współodczuwania? Czy wyraża opór wobec większej komplikacji już skomplikowanego obrazu? Czy odwrotnie – jest sprzeciwem wobec zbytniego uproszczenia czegoś pierwotnie bogatego?

Na co dzień… Tradycyjnie twarz uważana jest za nośnik prawdy, interfejs sfery psychicznej człowieka, a język jej analizy naładowany jest romantyczną mitologią. Twarz jest częścią ciała, na którą zwracamy szczególną uwagę i która najbardziej uaktywnia empatię na poziomie neuronów lustrzanych. Jednocześnie jej postrzeganie podlega historycznym przemianom i specyficznym nakazom dotyczącym ciała.

Koszt: 100 zł

Zapisy: ramona.warsztaty@gmail.com

Ramona Nagabczyńska – tancerka, choreografka i pedagożka pracująca na rynku polskim i międzynarodowym. Uczyła się w Ogólnokształcącej Szkole Baletowej w Warszawie, w Hochschule für Musik und Darstellende Kunst we Frankfurcie nad Menem oraz w London Contemporary Dance School w Londynie. Do jej prac należą m.in.: New (Dis)Order (2012), który został wybrany w 2014 roku do sieci Aerowaves, Re//akumulacja (2012), performans muzealny The Way Things Dinge (2014) oraz Networking (2018), solo pURe (2015), MORE (2017) oraz Części ciała (2019). Interesuje ją emergencja nowej wizualności w choreografii, splot ciał i materii oraz choreografia twarzy. Jest członkinią Centrum w Ruchu oraz jedną z choreografek wspieranych przez europejską sieć apap Network.