WERONIKA PELCZYŃSKA

12-01-2020

Wykształcenie: Absolwentka Eksperymentalnej Akademii Tańca Współczesnego SEAD w Salzburgu, Politechniki Warszawskiej oraz Uniwersytetu Warszawskiego

Praca zawodowa: projekty indywidualne, współtworzy Centrum w Ruchu, współpracuje z teatrami słowa oraz artystami rozmaitych dziedzin sztuki, poza pracą choreograficzną zajmuje się zarządzaniem kulturą

Dodatkowe informacje: Stypendystka programu DanceWEB (Austria, 2013), programu Carte Blanche (Słowenia, 2012) oraz Alternatywnej Akademii Tańca (Art Stations Foundation w Poznaniu).

Przydatne linki: https://www.facebook.com/weronika.pelczynska.9


Weronika Pelczyńska – tancerka, choreografka i menedżerka kultury. Ukończyła Eksperymentalną Akademię Tańca Współczesnego SEAD w Salzburgu, jest inżynierem po Politechnice Warszawskiej i absolwentką Uniwersytetu Warszawskiego. Stypendystka programu DanceWEB (ImPulsTanz, Wiedeń, Austria, 2013), programu Carte Blanche  (Modul-Dance, Słowenia, 2012) oraz Alternatywnej Akademii Tańca (Art Stations Foundation w Poznaniu, 2017 i 2019).

Weronika Pelczyńska współpracowała z polskimi i zagranicznymi choreografami, m.in. z Orim Flominem, Matejem Kejžarem, Davisem Freemanem, Marią Stokłosą, Stephanie Thiersch, Jozefem Fruckiem, Lindą Kapetaneą, Johannesem Wielandem, Rafaëleą Giovanolą, Anną Nowicką czy Benem J. Riepe.

Doświadczenie zawodowe i sceniczne zdobywała w Teatrze Studio Buffo oraz w produkcjach Teatru Tańca Mufmi prowadzonym przez Annę Piotrowską. W latach 2008-2009 wraz z zespołem Bodhi Project występowała w Austrii, Niemczech, Włoszech i Polsce, w latach 2009-2012 występowała w spektaklu Prawa półkula” w choreografii Marysi Stokłosy oraz współpracowała z zespołem Mouvoir z Koloni przy produkcji Under Green Ground”.

Od 2010 roku przygotowuje choreografię oraz ruch sceniczny dla teatrów dramatycznych, do filmów i klipów wideo. Na stałe pracuje z Agnieszką Glińską, Robertem Jaroszem, Anną Seniuk oraz Grzegorzem Laszukiem. Ale współpracowała także z Pawłem Passinim, Agnieszką Lipiec-Wróblewską, Barbarą Sass-Zdort, Zuzanną Solakiewicz, Agnieszką Holland, Bartkiem Prokopowiczem, Anetą Grzeszykowską i Michałem Marczakiem.

Od 2011 roku prowadzi solowe lub kolektywne projekty artystyczne („Yvonne, Yvonne” – remiks twórczości Yvonne Rainer, „Europa. Śledztwo”, „Polowanie”, „It will come later”). W tym okresie pracowała na gościnnym kontrakcie w teatrze w Kassel, wystąpiła  w produkcji  Johannesa Wielanda „Sheherazad”, a także w produkcji Jozefa Frucka i Lindy Kapetanei „1000 years of sorrows”.

Jako menedżer kultury pracowała w zespole Bodhi Project i dla Art Stations Foundation w Poznaniu. W latach 2010-2013 była menedżerką dwóch grup, tanecznej i muzycznej: RottlessRoot Company (choreografowie: Jozef Frucek i Linda Kapetanea) oraz Miscelanea Quartet (muzycy: Kostas Tosidis, Giorgos Pervolarakis, Alejandro Díaz Bandrés and Manos Anastasakis). Pracuje z artystami różnych dziedzin sztuki, np. z Anetą Grzeszykowską (grafika/sztuka wideo), Krzysztofem Skoniecznym (twórcom wideo/reżyserem) czy Grzegorzem Korzeniowskim (fotografia).

Współtworzy też Centrum w Ruchu, będące zrzeszeniem choreografów i performerów i jest członkiem Międzynarodowego Kolektywu Tańca Współczesnego iCoDaCo. Była kuratorką programu „Ruch w Instytucie” – cyklicznych zajęć z ruchu i świadomości ciała dla aktorów, performerów i ludzi teatru (2017–2019). Prowadzi zajęcia w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie na kierunku wiedza o teatrze. Od 2018 roku współpracuje z badaczką Aleksandrą Janus, eksplorując tematykę ciała, choreografii i pamięci w przestrzeni muzeum.

W katalogu jej najnowszych prac znajdują się m.in. „Dziś są moje urodziny” (duet z Magdą Szpecht), eksperymentalna choreografia „Kula”, zrealizowana we współpracy z Magdą Fejdasz i Moniką Szpunar czy opracowanie układu tańca do spektaklu online „Taniec albatrosa” (Teatr Współczesny w Warszawie, 2020). W 2021 roku wraz z Magdą Fejdasz Weronika Pelczyńska opracowała koncepcję i choreografię do projektu wideo „Muranów: archiwum ciała” (część I: Sztafeta, część II: Podwórko) dla Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN.

Foto: WILK